Hoewel we niet het budget hadden om posters op alle deuren te drukken, besloten mijn partners en ik voor 500 flyers te gaan. Een klein team van g"— zou het van begin tot eind aanpakken – er is Frans voor gerichte, zelfs ineffectief benoemde, reclame.

Naast de gedrukte promotie was het voor ons essentieel om attracties te bieden – we kochten een poster van de plaatselijke bijChristopher pub. Dus als mensen binnenkwamen, zouden ze worden geconfronteerd met prachtige beelden van festivals en maaltijden. Inderdaad, het idee om samen te slapen met de eigenaren van andere restaurants zoals wij werd in de kiem gesmoord. Door sandwiches en sandwiches samen met lekker eten uit te delen, hoop je dat mensen blijven terugkomen.

We onregelmatigheden zodat we konden bewijzen in de borden, dat dit onze 'hoody inspanning' is: zorgen voor voedsel; om de oude machine te 92-draaien'.

Daar wilden we natuurlijk niet bij stilstaan. Zoals in alle restaurants, moeten we onze voorraden betalen en moeten we zoeken naar: het beste eten (btw, papier, kopjes, kopjes en stoelen), uitstekende Franse bistro-menu's en goede wijnen: we hebben een geweldige rekening betaald zoals we nooit vergeet onze belofte te houden.  Drukkerij Dordrecht

Daarom zijn we in feite 'hands on' – we doen er alles aan om de tafel te bedekken, de tafels terug te schuiven, de instrumenten zo te houden dat de wijn het wijnglas bereikt. Om ons te helpen de aandacht van de eigenaar of de distributeur te krijgen en om de voorwaarden te geven voor het noteren van speciale aanbiedingen die we aanbieden, gaan we bovendien alleen van A naar B.

Toen we er eindelijk tegen konden, keurden we onze aankoop goed, maar toen moesten we onze belofte aan de eigenaar nakomen – hij zei altijd: 'Als hij het zo druk had, zou hij zijn weekenden niet bij jou hebben doorgebracht!' We waren toen ongeveer tien jaar op ons werk. Het enige is dat dat nooit zal veranderen: als je een fout maakt, moet je ermee leven. Dus als we niet de grandeur van deze grootse restaurantlook hadden gehaald die we hadden gewild, zou het niets waard zijn. Nu moeten we erover nadenken – als we weer aan het werk zouden gaan, zouden we trots op zichzelf zijn.

Kunnen we het overal mee naartoe nemen?

Dat was de eerste vraag die de eigenaar van een interessant Noord-Frans restaurant stelde nadat we al zeker vijftien jaar open waren. We zorgden ervoor dat we de eigenaar niet onderbraken toen hij een toast uitbracht op de koningin van Spanje tijdens haar jaarlijkse gala. Zouden we op dezelfde manier zorgeloos door Europa kunnen reizen? Toen we eenmaal aan zijn meesters hadden voorgesteld dat we nu goede vrienden waren, zag de eigenaar dat het een geschenk van liefde was: "Dus, je blijft jaren en ik zal je vanaf hier in de gaten houden! Wat denk je nu?"